من سزاوار این همه نگاه نیستم
ولی
همیشه نگاه کن به من حسین"ع"...
در گیرودار لجن موج میزنم
درست!!!
نگاه کن و
اگر خواستی کمکم کن حسین"ع"...
از شاهی ات کم نمیشود به خدا...
من نیز همان سائل همیشگی ام.
اینکه گناه میکنم عذابم نمیدهد
اینکه توباشی و نگاهت باشدو
من همچنان اسیر!!!
اینگونه میشود که جهنمی میشود دلم...
چه طوفانی از این بدتر
که کشتی باشدو
آماده باشد ناخدا
اما...
تودرغفلت
میان موج افکارت خفه
تنها
بدون یاوری هر آن...
چه طوفانی از این بدتر
منم غرق خیالاتم
منم غرق گناهانم
منم احمق تر از فرزند نوح.
نمیدانی مگر؟؟
ترو خشکش همه یک جاست
که میسوزند.
نمیدانی مگر؟
بی تفاوت ها و منکرها همه در آتشند, جانم.
چه ننگی بدتر از این ننگ اربابم؟؟
تو باشی و مرا غم ببرد...
راست گفتند
که حیف است توباشی و مرا غم ببردآقاجان.
دست طوفان دلم دست خودت اربابم...
ساحل امن حرم بود خدایا ای کاش...
خیالت که سرجایش نباشد
چه فرقی میکند به نماز بایستی
یا نه.
گاهی فکر میکنم جزو همان هایی هستم
که پیغمبرمان گفت!!!
که شفاعت نمیکند منه یک عمر بی نماز را...
ویل للمصلین که میگویدخدا...
یعنی منم؟!
بعضی وقتا مدام میای و آمار بازدیدکننده هاتو درمیاری
کی میاد
کی میره
چرامیاد
واسه چی من و نوشته هامو زیرو رو میکنه؟!
بعد اون وقت اونی که باید بهت سربزنه
وسرنمیزنه
اصلا یادت نمیوفته!!!...
کیا بت میشن واسمون؟
کیا مهم میشن؟
اومدن ونیومدن کیا مهمه؟
آمارتو نمیگیرم آقا
ولی
ذوق میکنم
یبار
جزء بازدیدکننده هام باشی.
بیا و یه بازدیدم از ماکن...
قدیم قدیما
اون دور دورا
چه آرزوهایی که نداشتیم
دبستانی بودیم آرزومون بود معلم پرورشی بگه
هی فلانی بیاسرصف قرآن بخون.
چقدر واسه شستن تخته پاک کن ذوق داشتیم.
یا دل دل میکردیم زنگ انشاء بشه
یادمه توانشاهامون همه میخاستیم کاره ای بشیم
مثلا دوس داشتیم دکتربشیم مریضا خوب بشن...
توخونه آرزوم بود بابام ازسرکار بیاد خونه
جورابای کثیفشو دربیاره
وما سرشستن جوراب دعواکنیم
یاآرزو داشتیم خاله اینا بیان
توی حیاط باپسرخاله ها وداداشا ودختر خاله ها
هفت سنگ و وسطی و فوتبال بازی کنیم
یادست آخر سیبیل آتشین بازی کنیم
من دزدبشم
داداش شاه
حمیدمثل همیشه جلاد...
آرزو داشتیم
هرچی پول داریم ازسیدعباس محلمون
بستنی قیفی بخریم؛اونم زعفرونی...
یاچقد سر آردنخودچی های سید دعوا میکردیم...
صبحی که بودیم ناشتا میرفتیم مدرسه
آرزو داشتیم در کیفمونو بازکنیم
بیسکویت ترد توکیفمون باشه...
آرزو داشتیم مثل خدا بشیم
یادش بخیر معلممون گفت چرانماز میخونیم؟؟
بااون عقل جوجه ام گفتم واسه اینکه مثل خدابشیم...
آرزو داشتم وقت اذان بشه
زودتر ازهمه صف اول نمازتومسجدباشم
بعد پیرزنا غربزنن بچه ها برن صفهای عقب!
ولی من همون صف اول بمونم.
یادمه یبار از روحانی مسجدپرسیدم
حاج آقا؟امام زمان به ما دخترا محرمه؟؟
اون موقعها همیشه فک میکردم مام میتونیم
وقتی آقابیاد بغلش کنیم...
ولی حاج آقانگفت محرم نیست!!!
انگاردلش سوخت گفت:بذار آقابیاد ازخودش اینو بپرس.
راهنمایی که شدیم
واسه بیست گرفتن خودمونو میکشتیم...
انقدر توگروه های مختلف بودیم که نگو
گروه سرود
گروه تئاتر
من که صدای عروسکای مختلفو درمیاوردم
مجری میشدم
مولودی خونی میکردم توبرنامه ها
مسابقه های قران
احکام
نهج البلاغه
پدر کتابخونه رو درمیاوردیم...
زنگ تفریح تموم میشد
دیرترازبقیه سرکلاس میرفتیم...
بعداز این دوران
دیگه کل آرزوهام شد کربلا
چله میگرفتیم واسه آدم شدن
هرسری روی یه رذیله کارمیکردیم
کم که می آوردیم
میرفتیم هیئت زار میزدیم...
خودمونو رام میکردیم با این جمله:
کربلایی شدن به رفتن نیست...
هرسال اردوی راهیان میرفتیم...
دلمون خوش بود امام رضا ازشلمچه رد شده...
حرفی زده...
اونوقتا به بابابزرگم میگفتم
توام میری کربلا
امام زمانم میبینی...
ولی نه کربلا رفت
نه ...
آرزو داشتم محرم از راه برسه...
بچه تر که بودیم انگار آرزوهامون قشنگ تر بود...
اما الان دیگه بعدکربلا آرزویی نداریم...
کاش به جز سلامتی و ظهور یه نفرآرزویی نباشه...
اعتراف میکنیم وضعمون خوب نیست
درست هم نمیشیم...
ولی هنوز هم امیدداریم
آرزو داریم
که آخرین ذخیره ی خدا بیاد...
اگه بیاد
خیلی خوب میشه
اگه بیاد
دلمون وامیشه
اگه بیاد
بیخود دلمون نمیگیره یهو...
اگه بیاد
همه چی رنگ خدایی میگیره...
خداکنه زودتر بیاد
خیلی زود...
اللهم عجل لولیک الفرج
