آهوی حیرانِ توام یا رضا

دلم می خواست 

آهو باشم

درست مثل حال و هوای این روزهایم

آهویی سرگشته و حیران

در بیابان های توس...

و کسی باشد چون تو

که راهی را ضامنم شود....

دلم ضمانت میخواهد

برای راهِ خراسان;

برای عاشقی;

برای تعهد;

و حتی برای صدای نقاره خانه!!!.

اگر خواب هم باشد;قبول میکنم

چه خیالی شیرین تر از

ضمانتت در خواب و بیداری؟!

چه عشقی;

چه پیاله ای پر تر از محبتِ تو...

دلم برای خوب ها و خوب تر ها تنگ شده ...

حیرانِ بیابانِ عاشقی ام.

دوای من حرم باصفای توست

همه شب های جمعه م کربلایی میشدم

امشب اما زیااااد دلم از این صحن به آن صحنِ مشهدت میچرخد

یا فاطمه اغیثینی...با دلم چه کرده اید که

این گونه دلداده ی فرزندانتان شده ام؟!

این همه محبت چطور زنده نگه دارد آدمی را؟!

اوضاع دلم خوب نیست مادر

روبه راه نیستم

به دادم برس...

اغتشاش

اعتراض دارم به نبودنت

به این همه بی عدالتی و بی انصافی در نبودنت

کاش میشد هرکس به نشانه ی اعتراض

نفسش را آتش میزد

شیشه های دلش را می شکست

علیهِ خودش قیام می کرد

و شعارِ مرگ بر منافق برای خودش سرمی داد

آن همه نعمت را چگونه پاسخ خواهیم داد

ان زمان که خداوند گفت" لتسئلن یومئذ عن النعیم"

نعمت هایی که کم ترین مصداق هایش را

ضدِ مسیر زندگیِ الهی هزینه کردیم

و دین را ابزار رسیدن به دنیا قرار دادیم

در دنیایی که کمی آن طرف تر

هستند کسانی که فوج فوج حقیقت را میابند

و مسلمان می شوند

اما ما روز به روز دورترمیشویم  از تو و حقیقت...

چقدر نفهمیدیم تو را

نعمتی عظیم را

آه از  روزیکه خداوند از تو و غیبتت و چرایی اش 

همه ما را بازخواست میکند

چه بگوییم؟

چه خاکی به سر کنیم ولی نعمت ما؟!

چه کنیم؟!!!

اللهم عجل لولیک الفرج