چقدر سخته که
یک روز صبح ازخواب که بیدار شدی
ببینی ...حرف بزنی....
اما نفهمی بقیه چی میگن!!!!!!
و سخت تر از اون اینکه
بقیه بهت بخندن و بگن دیوونه
و دخترات ذره ذره به این تمسخر;آب بشن...
امشب یادِ اون لحظه ای افتادم که
شامیا به اهل بیت "خارجی " گفتن....
یادِ روضه ی سر
یادِ رقیه.....!
قرار بود این روزا;روزای خوبی باشه
اما نمیدونیم چی میخاد سرمون بیاد....
#خدایا شکرت که به من اشک دادی
#الا بذکر الله تطمئن القلوب
چقدر خجالت آوره
بعد از مدتها دوری و بی خبری
حالا تختِ بیمارستان
بشه مکانِ دید و بازدیدِِ خواهر وبرادری....
چقدر آدم دوست داره
دور بشه انقدر که
همینجور آشناها
حتی اسمتم فراموش کنن...
"بابی انت و امی که خجالت دارد
ای همه ایل و تبارم به فدایِ تو حسین"
#دلم_ غربت_ خواست...
#صله ی_ رَحِم _کیلویی چند؟!
چقدر آسون از دردهای دیگران
حرف می زد...
چه راحت مامان و بابا میگفت
پیشِ کسی که هیچکدومو نداشت....
چه بی تفاوت بود به غم های نزدیکانش...
وچقدر ناراحت بود
که شادی های خودش کم شده...بقیه به درررک.
آدم ها گاهی چه بی رحمانه بدجنس میشوند
چه بی رحمانه مهربانی را به خاک میسپارند
#کاش هرچه برای خود میپسندیم
برای دیگران نیز ;همان.
#دنیای_بی_وفا
#رنگی _رنگی های_ بی رنگ
#تظاهر به _خوب بودن
#سلام_ بر _حسین_علیه السلام