پاییز پادشاهی میکند امسال را...
پاییزی که شروعش اشکِ عاشقان است.
پاییزی که مهرش را باحسین گره میزند
پاییزی که شروعش آغازِ سالِ جدیدِ قمریست...
پاییزی که پربرکت میشود به نامِ ارباب...
پاییز به گمانم به بهارش حسادت کرد
که شروعش نامِ مادر بود...
و زمستان به خود میبالد که پایانش به نام مادر مزین است...
پاییز اما شاخ و برگش میریزد برایِ اربابش
پاییز مهرش را درجان میسپارد
و به ماه ها وام میدهد این مهر را...
مهری که شروعش غمِ کربلاست
مهری که شاخ و برگ های امامتش را یکی یکی
پای درخت لگد مال میکنند...
مهری که خارهایش میماند برای سه ساله...
این چه مهریست که پر از بی مهری است
به آلِ هاشم؟!
این چه وارونه مهری ست؟؟؟!
دلم از این بی مهری های کوفی شکسته است...
دلم هنوز پشتِ دری سوخته
بی قرارِ عمرِ کمِ مادرمان است...همانجا که آتشِ بی مهری را شعله زدند...
به گمانم فاطمیه را مهربان تر باید بود
ومحرم را به حالِ بی مهری باید جان داد!.
بشریت تاکجا سنگدل و بی مهر شد محرم الحرام؟؟؟!
مِهرم را جایی همان نزدیکی هایت جاگذاشتم
نمیدانم میانه ی کدام عمودها
و درمیان کدام زائرها
ولی از حالا تا رسیدن به همانجا
روزهارا شماره میکنم
و به دنبالِ آن ماه میدوم
که روزی
درمیانِ زائرانت ببینمش...
بگمانم غدیرِ من
دارد زیر دست و پا می ماند...
مهرت را به من نشان بده ای بانوی بی نشان مادر...
#یامهدی
#اربعین
#کربلا
#غدیر
#ماه و مهر
#بده نشانی
۱ نظر
۳۰ شهریور ۹۶ ، ۰۰:۵۶