بجوش برام

وقتی برسی به اونجاییکه

هیچی دلت نخاد

جز سکوت نیمه های شب;

اونوقته که شاید یه کم شبت قدر پیداکنه

نیمه شبت علی وار میشه

دنبال روضه خون و مداح نیستی که وصلت کنن

خودت ودلت یه گوشه

با درو دیوار وسکوتِ خونه

دارید خودتونو به آتیش میکشید...

آدم چقد خوبه خودجوش باشه

به سمت خدایی که از درونش می جوشه....

چقد دلم میخاد خودم بجوشم

انقد که سربرم سربرم 

یجایی تهِ این جوشیدن که دیگه ناخالصی هام ازبین میره

بگیری منو تو بغلت و بگی

کجا بودی بنده ی بی معرفتِ من؟!

دیدی آخرش خودت پیدام کردی

بجوش برام بجوش...

#شبِ قدر1399

#یاعلی

زمین خورده ات شدم

یادم به اون روزایی افتاد که

دنبالت گریه میکردم

که منم باخودت روضه ببری....

حتما علی لای لای هایی که خوندی

و توشکمت بودم

منو عاشقِ روضه و مجلسِ گریه کرد...

الان حسرت همون پابرهنه دنبالت دویدن هارو میخورم...

درست همون لحظه ها که زمین میخوردم

تا منو باخودت ببری...

کاش بودی تا باهم روضه بریم

کاش بودی تا مغرب ها نمازجماعت بریم

کاش بودی سحرهای رمضون خودت بیدارمون کنی

کاش تکرار بشه اون روزا...

#از کودکی_ زمین _خورده ات _شدم_یاحسین

#فاصله های _لعنتی