شیرین تر از طعمِ شهادت

روز وشبهایت بویِ غم می دهد

به گمانم یتیمی باز 

دلش شکسته.....!

آسمان هم میفهمد

شاید بیشتر از من و تو...

ولی پاییز جان

تو انگار هنوز هم کینه داری در دلت...

درست مثلِ یک قلبِ درب و داغون.

ولی اینها به کنار همه اش...

گاهی به این نقطه می رسم که حقیقتا همه چیز پوچ است

نقطه ای که نه شادی به لذت هایش

و نه غمگین به دردهایش...

چقدر شیرینه این لحظات

فقط نمیدونم چرا

توی همین لحظه که گفتم دلت هیچی نمیخاد;

دلت یجور مردن میخاد

یه جور جمع و جور کردن و رفتن میخاد

رفتن و برای همیشه موندن میخاد

همون جایی مثل  ابدیت;

کربلا...

نقطه ی پایانِ تسلیمم

نقطه ی سرخطِ من

نقطه ی دیوونگیهام

نقطه ی رهایی

اره آقا

تویی همونکه تهِ همه چی ای

سرِ همه چی ای...

چی شد که شدی همه م؟!

توکه میدونی چجوری میشم و چی میشه!

چی میشه که یهو همه چی برام  لا اهمیت میشه؟؟

 و تو میشی <ترین> برام.

نزدیکه دق کنه آدم

یهو سربزنگاه می رسی

توخیالم میارم اون نقطه ای رو که

نزدیکه جونم بالا بیاد

و باز مثل همیشه از راه برسی...

شیرینی 

شیرین تر ازطعمِ شهادت برای قاسم بن الحسن علیه السلام...

به تلخیِ حالم سربزن....ای مهربان ارباب...