خُسران

دلم برای لحظه ای عمیق

غرقِ سخنِ امام (رحمه الله علیه)شدن

تنگ شده!!!...

برای لحظاتی که حتی خودمان را شبیه

به زاهدی میکردیم

یا همان وقت ها که ساعت ها به دیوار

خیره میشدیم...

برای تنبیه های درونی و

برای آنهمه ترمز.

به راستی که <انّ الانسانَ لفی خُسر>.

کاش برگردند لحظه های خوب دوباره.