والصبر

شبهای میلاد که میشود؛

غمم دوچندان میشود!!!

میلاد پدری است که 

چه جهالت ها که آزارش نداد؛

و چه صبور بودی حضرت رسول!!!

هم تو؛

هم دخترت زهرا"س"؛

هم فرزندانش یک به یک ؛

تا مهدی موعود؛

تا سید علی دوران ما...

صبر ارثیه ی تو بر زهرا"س"بود؛

که این چنین به "ما"رسید!!!.

صبر میکنم این شبی را و مکث ؛

لحظه ای؛

تنها برای جهالت های خودم؛

و آنچه که 

دارد برسرمان می آید...

آیا وقتش نرسیده ظهور کند؟؟؟