ناگفتنی ها

بعضی حرفهارا نه میشود جایی نوشت

نه میشود جایی گفت

نه میشود در ذهن مرور کرد

درست مثل کابوس!!!

که حتی نمیشود به آب هم گفت 

تا آنهارا باخود ببرد؛

نکند که ماهی ها

ازشنیدن کابوس هایمان غرق شوند...

چه سنگین اند این حرف ها؛

نمیشود حتی با تو درمیان گذاشت آنها را؛

باتو که قسم خورده ی منی؛

باتو که 

تنها باید از تو نوشت وگفت

و خیال برداشت...

این ناگفتنی ها مدام آزار میدهند آدم را؛

خواب و رویای من تویی؛

بیداری هم تو

نشستن و برخواستن

و همه و همه تویی...

خداکند بمانی برایم

همیشه

همه جا

هرزمان

تاابد...