کساء یمانی :: دار وندارمه آقا

۴٢ - و انسان ، خاک ناپاک است که یا با آب پاک می شود و یا با آتش . یا در بھشت و یا دوزخ .
۴٣ - آنکه تسلیم رنج و بیماری می شود بسوی آب ھدایت می شود که خود فرمود که عرش او بر آب است . و این بھشت اوست .
۴۴ - و اما آنکه برعلیه بیماری و رنج می شورد و به مبارزه برمی خیزد بسوی آتش رانده می شود که قلمرو دوزخ است که بیماری و رنج را که کارگاه اخلاق و خلاقیت و خلق انسان الھی است تبدیل به عذاب می کند . و این اخلاق و خلقت دوزخی انسان است . و اینست که بقول قرآن کریم چون عذاب فرود آید کافران ایمان می آورند ولی این ایمان از عذاب نمی کاھد . یعنی به ھستی ایمان می آورند و باور می کنند که نابود شدنی نیستند و لذا می فرماید : بنگر که چگونه کافران بر آتش دوزخ صبورانه می سوزند .
۴۵ - کافران با گریز از رنج و بیماری که بلا و نعمات است بسوی عذابھای دوزخی می روند .

از کتاب " پدیده شناسی عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی ص 43

http://afarinesheerfani.com/Uploads/afarinesheerfani.com/CMFiles/522014_553AM_padideshenasieerfani.zip

ارسال نظر

نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.