بنا نیست غم هایم را برایتان بیاورم
و بنا نیست تنها درد هایم را بگویم
ولی فصلِ از دل گفتن است حالا
برایتان....
سفره ای باشد یا نه
برایتان همیشه دلتنگم...
همیشه باید باشید تا بشنوید
مرا...
همانگونه دخترانه بگویم;
و همانطور مادرانه آرامم کنید!!
با همان نگاه های همیشه نزدیک و دور.
شعار نیست;
ادعا هم نیست....
اما گره ای که خورده اید به قلبِ من
مرا وابسته ی محبتتان کرده;و
حالا درپیِ بهانه ای برای
اشک ریختن برای شما هستم
از همان اشک های یتیمانه ای
که تنها بی پدر و مادر ها
حالش را می فهمند
از همان ها که غربت چشیده;طعمش را می فهمد...
و چه بهانه ای غریبانه تر
از ایامِ مخصوصِ خودتان;فاطمیه....!
انگار کوچه هاست که دورم از شما
بقیع هاست که دلم غم دارد برایتان....
انگار از ازل دیده ام وچشیده ام مادریِ تان را
و انگار سال هاست که دامنتان پر از مهر است
برایم...
دلم برایِ مهرِ مادریِ تان بی تاب است
آن گونه که تنها حَسنینِ تان می فهمند چه میگویم...
دلم سیده النساء العالمین میخواهد
به نزدیکیِ رگِ گردن....
دلم گوشه ای نگاه میخواهد
که این آتشِ درونم را مهارکند
که از این بی تابی دوام بیاورم
من با تمامِ مادریِ تان
باز هم کم دارم شما را مادر...
مگر میشود که درِ خانه ی دردانه ی نبی را زد
ولی جواب نشنید؟؟؟!
مادر امروز کسی را دیدم که می گفت
مادرتان محل نداد به من؟!
بگو که او اشتباه کرده!درِ خانه ی غیر را زده
و به جز تو دستِ توسل زده
که بی شک پاسخی نشنیده!!!
اصلا مگر می شود دری که همیشه باز است
واسطه ی فیض نشود؟!
دلم چرا گرفته ؟!و آشوب است...توخود می دانی!
نکند جایی از من دل گرفته ای
که من نیز دل گرفته ام؟؟!
بگو پیش تر که چه برسرم آمده;تا چاره کنم؟!
بگو به کدام ضریح و پنجره خود را دخیل کنم
تا چاره شود؟؟!
بگو بمن که خودم گره ی کورِ تمامِ نرسیدن هایم!!!
بگو که حجابِ دعایِ اجابت نشده ی دوستان نیز
منم این من..!
کاش مثل یک خواب بود این دنیای بی مادر;
خوابی که بیداری اش به دستِ مادر بود!.
بیدارم کن از این خواب مادر ;
از خواب های پریشان مضطرم بانویِ بی نشان...
السلام علیکِ یاسیدالنساءالعالمین
یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها...