بی مادر
هفت سین میخاهم چه کار؟آقا.
هفت سین ؛هفت چین شد بعد از تو؛زهرا جان.
جنس خودم را میخواهم؛خاک را...
جایی همین حوالی
دور از دسترس زمین...
آنجا که آسمان وزمین یکی میشود...
آنجاکه صدای همت هنوز می آید از در ودیوارش ...
دوکوهه؛این بارتو منتظر ما بمان.
ببین چقدرسخت است انتظار...
نزدیکم به تو و سال جدید!!!
حول حالنا الی احسن الحال؛دوکوهه.
عشق یعنی دیده بر در دوختن
عشق یعنی در فراقش سوختن
آتشی که تو در دلم به پا کردی
خاموش نمیشود که هیچ
شعله میگیرد همش،ارباب...
ومن
میسوزم
به پریدن و افتادنم در این آتش...
تو شاد باش این برای من کافیست.
به یاد دوستی که میگفت:
آتش بگیر تا بدانی چه میکشم
احساس سوختن به تماشا نمیشود
چقدرهیزم جمع میکنیدآخر؟!
چه بزمی به پاست در این کوچه!!!
انگار این رسم از همین کوچه باب شد حسین جان!!!
اما تاوان این شادی
پشت در ماند چرا؛آقا؟؟؟!!!
زهرا قربانیه بزم چهارشنبه سوری کوفیان شد!!!
این رسم مرا به کوچه ی بنی هاشم میبرد هرسال...
زهرا جان :مادر ...چقدرمظلومی.
جمعه وشنبه و سه شنبه ام؛ ندارد
هفته ام بهم ریخته
هرروز که میگذرد بهانه میگیرم تورا...
سال دارد غروب میکندمهدی جان
من طلوع دوباره ی بدون تورا؛ خونین میبینم.
سال بدون تو؛ تحویل نمیشود؛ آقاجان
سال و عمر و لحظه ها تعطیل میشود بدون تو!!!
تورا چرا وچقدر قسم باید؟؟؟!!!
برگرد خودت بدون دعا و التماس وقسم؛ آقا...
من اعتراف میکنم آدم نشدنم را؛ مهدی جان
برگرد خودت بدون چون وچرا؛ مهدی جان.
شبی هزاررکعت را چگونه میخواندی حسین؟!!
من در دو رکعتش مانده ام هنوز!!!!.
کاش شیرینی مناجات هایت را میچشاندی به من!!!
چگونه اش را نمیدانم؛ حسین جان.
اما
دلم لک زده برای دو رکعت گفتگو باخدا؛
از همان گفتگوهای خودت بامولایت. . .
